HİPERKALSEMİ-TEDAVİ

Hafif hiperkalsemili (<12 mg/dL) hastaların acil tedavi endikasyonu yoktur. Nefrolitiyazis riskini azaltmak için sıvı alımını arttırmaları önerilebilir.

Orta düzeyde hiperkalsemide (12-14 mg/dL) de acil tedavi gerekmeyebilir. Akut bir yükselme, bilinçte belirgin bozulmalar yapabilir ki, acil tedavi gerektirir.

Ağır hiperkalsemi (>14 mg/dL) tedavi edilmelidir;

• İzotonik salin 200-300 mL/h hızında ve 100-150 mL/h idrar çıkımı sağlayacak şekilde verilmelidir. Kalp/böbrek yetersizliği yoksa loop diüretikleri vermek gerekli değilidir.

• Kalsitonin (4 IU/kg) verip saatler sonra serum kalsiyumunu ölçmek gerekir. Eğer hipokalsemik yanıt izlenirse bu işlem 6-12 saatte bir tekrarlanabilir (4-8 IU/kg).
• Zolendronik asiti (4 mg i.v., 15 dakikanın üzerinde bir sürede) de tedavilerle birlikte başlamak gerekir. Diğer alternatif pamidronattır.

Salinle kalsitoninin verilmesi 12-48 saatte kalsiyumda düşüşe neden olacaktır. Bifosfonat verilince de 2.-4. gün etkisi başlar.

Zolendronik aside dirençli, maligniteden kaynaklanan ağır hiperkalsemili hastad Donesumab alternatiftir.

Hemodiyaliz.

Ayaktan hastaların en sık hiperkalsemi nedeni HİPERPARATİROİDİZM’dir.

İzotonik NaCl ile hidrasyon

Hipovolemi kalsiyumun renal klirensini bozarak hiperkalsemi yapar.

Salin tedavisiyle orta düzey üzeri hiperkalsemi sıklıkla normal hale gelmez. Eş zamanlı bifosfonat da başlanmalıdır. Duruma göre kalsitonin de başlanabilir.

Kalsitonin

Farmakolojik dozlarda kalsitonin, renal kalsiyum atılımını arttırmak suretiyle ve daha önemli olarak da, osteoklast fonksiyonlarını bozarak kemik rezorbsiyonunu azaltarak etki etmektedir. Nazal form hiperkalsemi tedavisinde başarılı değildir.

Kalsitonin güvenlidir ve major toksisiteleri yoktur. Etkisi zayıf olmasına rağmen hızlıdır. Altı saat içerisinde başlar ve kalsiyumu maximum 1-2 mg/dL kadar düşürür.  Muhtemelen reseptör down-reülasyonuna bağlı olarak 48 saat içerisinde taşiflaksi gelişir.

Bifosfonatlar

Bifosfonatlar, kemik hidroksiapatitinin yüzeyine adsorbe olan inorganik fosfatın, nonhidrolizable analoglarıdır. Osteoklast aracılı kemik rezorbsiyonunu bozarak kalsiyum serbestleşmesini bozarlar.

Zolendronik asitin çene osteonekrozu yapma potansiyeli olsa da; bu daha ziyade kronik kullanımlarda görülen bir yan etkidir.

Zolendronik asidin 4 mg ve 8 mg’lık dozlarının etkinliği benzer bulunmuştur. 8 mg daha fazla renal toksisiteyle ilşkili bulunmuştur.

Pamidronat , etidronat veya clodronata göre daha etkindir.

İbandronat 2mg/4mg/6mg ; da hiperkalsemide etkindir. Etkinlik 4 ve 6 mg’da daha fazladır ancak etki süresi dozdan bağımsızdır.

İbandronat, pamidronat kadar etkin gibi görünmektedir.

Clodronat ve etidronat nispeten düşük etkili ilk jenerasyon bifosfonatlardır. Diğer bifosfonatlar yoksa gündeme gelebilirler.

Glukokortikoidler

Vitamin D ilişkili diyet kalsiyumunun emiliminin arttığı durumlarda glukokortikoidler 2-5 gün içerisinde kalsitiriol yapımını azaltırlar.

Denosumab

kullanıma hazır 60 mg enjektörü vardır ve haftada bir kullanılır.

Kronik böbrek yetmezliğinde kullanılabilir. Böbrek yetmezliğinde optimal dozu net değildir. Hipokalsemi riski KBY’lilerde daha fazla gibi görünmektedir.

İlk dozun 0.3 mg/kg gibi düşük bir doz olması ve 1 hafta içerisinde hedefe ulaşılamadığı takdirde ikinci enjeksiyonun yapılması, hipokalsemi riski düşünüldüğünde, ihtiyatlı bir yaklaşım tarzı olarak önerilebilir.

Donesumab öncesi vitamin D düzeylerinin ölçülmesi de ihtiyaten gerekebilir, çünkü D vitamini eksikliği olanlar hipokalsemiye daha yatkındırlar. Hatta sonuç çıkması sürecekse donesumab öncesi Vitamin D 50000 IU 1-2 verin; sonuç Vit D eksiliği gelirse devam edersiniz, eksiklik yoksa kesersiniz diyenler bile varmış.

Kalsimimetikler

Sinekalset  

Diyaliz

En son aşamada düşünülür.